Madurai and the Vaigai during the Colonial Period
Madurai et la Vaigai à l’époque coloniale
நதியைக் கைக்கொள்ளும் நகரமா ?ஆங்கிலேயர்கள் ஆட்சிக்காலத்தில் மதுரையும் வைகையும் : நகரப்புனரமைப்பும் நதியுபயோகமும்
Résumé
The relationship between the city of Madurai, a political, economic and cultural centre of the Tamil country since Antiquity and the Vaigai, a particularly capricious river, are chanted in classical and medieval Tamil poetry. But at the end of the 18th century, the city enclosed within its walls seemed to turn its back to the river. Most of the year, it was a huge sandy area where only a slow trickle of water flowed. This chapter makes use of colonial and vernacular sources to study the physical change brought about within the city and the river development project in the 19th century and to evaluate their effects on urban practices and representations linked to the river. The city’s topography and the place that the river occupied in the urban landscape have been profoundly transformed with the destruction of the walls and the construction of a bridge in 1889, but urban practices merely underwent minor modifications: banks were not built, the water-supply system stayed unreliable whereas a complex calendar of religious festivals continued to ensure a significant role for the river.
Les relations entre la ville de Madurai, un centre politique, économique et culturel du pays tamoul depuis l’Antiquité et la Vaigai, un cours d’eau au régime particulièrement imprévisible, sont chantées dans la poésie classique et médiévale tamoule. Mais à la fin du XVIII siècle, la ville, enfermée dans ses remparts, semblait tourner le dos au fleuve. Celui-ci n’était, une grande partie de l’année, qu’un vaste espace de sable parcouru par un mince filet d’eau. Ce chapitre, grâce à l’exploitation de sources coloniales et vernaculaires variées, étudie les transformations physiques de la ville et les aménagements de la Vaigai au XIXe siècle et interroge leurs effets sur les usages et les représentations que les citadins avaient du fleuve. Si le plan urbain et la place qu’occupait le fleuve dans le paysage urbain furent profondément modifiés avec la destruction des murailles et la construction d’un pont en 1889, les pratiques urbaines ne furent que partiellement altérées : les rives ne furent pas aménagés, l’approvisionnement en eau de la ville resta aléatoire, tandis le fleuve conservait toute sa place au sein d’un cycle festif religieux complexe.
தொல்பழமைக்காலத்திலிருந்து மதுரை நகரம் தமிழ் நாட்டில் ஒரு அரசியல், பொருளாதார மற்றும் கலாச்சார மையம். வைகை ஒரு காட்டாறு. இவை இணைப்பு சங்கக்காலத்திலும் இடைக்காலத்திலும் தமிழ் இலக்கியத்தில் பாடப்பட்டது. ஆனால் 18-ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் மதுரை நகரம், தன் மதில்களுக்குள் சிறைப்பட்டு, வருடத்தின் பெரும் பகுதி வறண்டே காணப்படும் வைகை நதிக்கு முகத்தை திருப்பியது போல் இருந்தது.
அக்கால ஆங்கிலேய மற்றும் சுயமொழிகளில் எழுதப்பட்ட பல்வேறு ஆதாரங்களை அடிப்படையாய்க் கொண்டு, 19-ஆம் நூற்றாண்டில் நகரப்புனரமைப்புகளையும் வைகை நீருபயோகங்களையும் ஆராய்ந்து, இந்தக் கட்டுரை நகரமக்களின் நீர் மேலாண்மை மற்றும் நீர் பெயராண்மை பற்றிய கேள்வி எழுப்புகின்றது.
மதில்கள் இடிக்கப்பட்டப்பின்னும், 1889-ஆம் ஆண்டில் பாலம் கட்டியப்பின்னும் நீர் மேலாண்மை சிறிது அழவில் தான் மாற்றம் கண்டது : கோயில் விழாக்களில் வைகை கொண்டாடப்பட்டாலும், அதன் கரைகள் ஒழுங்கு அமைக்கப்படாமல், நகரத்திற்க்கு நீர் வரத்து தொடர்பின்றி இருந்தது.
Origine : Fichiers éditeurs autorisés sur une archive ouverte
Loading...